محتاج عشق

کسی که محتاج عشق است در دنیای تنهایی با محرومیت می سوزدوجز خدا کسی نمی تواند انیس شبهای تار او باشد وجز ستارگان اشکهای او را پاک نخواهد کرد وجز کوههای بلند راز ونیاز او را نخواهند شنید وجز مرغ سحر ناله صبحگاه او را حس نخواهد کرد.

عشق است که روح مرا به تموج وا می دارد وقلب مرا به جوش می آورد. استعدادهای نهفته مرا ظاهر می کند ومرا از خودخواهی وخودبینی می راند.دنیای دیگری حس می کنم ودرعالم وجود محو می شوم.احساس لطیف،قلبی حساس ودیده ای زیبا بین پیدا می کنم.لرزش یک برگ،نور یک ستاره دور،موریانه کوچک،نسیم ملایم سحر،موج دریا وغروب آفتاب،همه احساس وروح مرا می ربایند واز این عالم مرا به دنیای دیگری می برند.اینها همه وهمه از تجلیات عشق است.