فاصله

خدایا به هر که میوه ی سنگین عشق دادی،شاخه اش را شکستی

تو به شفافی شبنم روی برگها

من مثل برگی زردی که می افته از درختها

تو مثل طراوت گلهای نرگس روی قلبم

من نوشتم بی تو هرگز

بین منو تو فاصله غوغا می کنه

یاد حرفهای قشنگت منو رها نمی کنه

تو منو گذاشتی رفتی توی روزگار وحشی

توی کوچه های غربت دنبالم حتی نگشتی

تو مثل ستاره ای که توی شبهای سیاهم

می درخشی ومیشی،جون پناهم

تو مثل طراوت گلهای پونه

چرا رفتی از برم ای دیوونه؟

تو مثل یه تیکه ابری توی آسمون آبی

پاک و ساده مثل رویا،مثل خوابی

بگو یکبار،آره یکبار بر می گردی

یا هنوزم بی تفاوت یخی سردی

بین منو تو فاصله غوغا می کنه

یاد حرفهای قشنگت منو رها نمی کنه